Αυστηρώς γυναικείο και "άκρως θηλυκό"είναι το καφενείο της Σοφίας Παπαδοπούλου στη Θεσσαλονίκη. Στην πραγματικότητα, η είσοδος των ανδρών δεν απαγορεύεται αρκεί να... συνοδεύονται!
Περίπου 8 χρόνια "Οι Κυρίες της Αυλής"συναντιούνται τα πρωινά αλλά και τα απογεύματα, λένε τα νέα τους, ανταλλάσσουν από απόψεις μέχρι ...συνταγές και έχουν γίνει μια παρέα, που όμως δεν παύει να ανανεώνεται με νέα πρόσωπα.
Στο καφενείο γυναικών συχνάζουν ως επί το πλείστον κυρίες από 40 ετών μέχρι 80 και άνω, συνθέτοντας ένα ενδιαφέρον μωσαϊκό εμπειριών και βιωμάτων!
"Η ιδέα ξεκίνησε απλά, την ώρα που πίναμε τον καφέ μας μερικές φίλες στο σπίτι. Είπαμε, λοιπόν, γιατί να μην φτιάξουμε ένα χώρο που να μπορούμε να μαζευόμαστε και να κάνουμε το ίδιο ακόμη περισσότερες γυναίκες;". Έτσι περιγράφει η ιδιοκτήτρια του καφενείου Σοφία Παπαδοπούλου τη γέννηση μιας ιδέας που το 2004 έγινε πράξη.
Από τότε μέχρι σήμερα, παρά την κρίση, τις δυσκολίες και τα προβλήματα, το σκηνικό δεν έχει αλλάξει:Γυναίκες έρχονται και πίνουν τον καφέ τους, λένε τα νέα τους, γελούν, συζητούν, μπορεί να "πουν και το φλιτζάνι", σίγουρα όμως χαλαρώνουν και βρίσκουν μια διέξοδο.
"Εδώ οι περισσότερες είμαστε πια φίλες, μοιραζόμαστε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε αλλά και τις χαρές μας και εκφραζόμαστε με το δικό μας τρόπο, σε ένα περιβάλλον οικείο και φιλικό" επισημαίνει η κα. Παπαδοπούλου.
Ο χώρος -μετρημένων τετραγωνικών -θυμίζει την εικόνα του καφενείου που έχει εντυπωθεί στη μνήμη του καθενός αλλά στη "γυναικεία" του έκδοση! Το χρώμα είναι διάχυτο, στα τραπέζια υπάρχουν βάζα με λουλούδια, στολίδια και μικρά μπολ με αμύγδαλα. Φωτογραφίες και εικόνες που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, επιτραπέζια παιχνίδια και χριστουγεννιάτικη διακόσμηση.
Είναι το στέκι, σε μια γειτονιά της Ηλιούπολης, που επισκέπτονται σχεδόν καθημερινά οι κυρίες της περιοχής και όχι μόνο, για να "ξεσκάσουν" αλλά και να δουν η μια την άλλη.
Είναι το μέρος που οι κυρίες αυτές θα μιλήσουν με το δικό τους κώδικα, θα νιώσουν άνετα και θα εκφραστούν πιο απελευθερωμένα. Αρκεί να περάσει κανείς την πόρτα και γίνεται σχεδόν αυτόματα μέρος μιας παρέας που γελά δυνατά, απλώνει το χέρι, δίνει κουράγιο, διαφωνεί, συμφωνεί, κατανοεί, λυγίζει και ανασκουμπώνεται, έτσι όπως μόνο οι γυναίκες ξέρουν...
Περίπου 8 χρόνια "Οι Κυρίες της Αυλής"συναντιούνται τα πρωινά αλλά και τα απογεύματα, λένε τα νέα τους, ανταλλάσσουν από απόψεις μέχρι ...συνταγές και έχουν γίνει μια παρέα, που όμως δεν παύει να ανανεώνεται με νέα πρόσωπα.
Στο καφενείο γυναικών συχνάζουν ως επί το πλείστον κυρίες από 40 ετών μέχρι 80 και άνω, συνθέτοντας ένα ενδιαφέρον μωσαϊκό εμπειριών και βιωμάτων!
"Η ιδέα ξεκίνησε απλά, την ώρα που πίναμε τον καφέ μας μερικές φίλες στο σπίτι. Είπαμε, λοιπόν, γιατί να μην φτιάξουμε ένα χώρο που να μπορούμε να μαζευόμαστε και να κάνουμε το ίδιο ακόμη περισσότερες γυναίκες;". Έτσι περιγράφει η ιδιοκτήτρια του καφενείου Σοφία Παπαδοπούλου τη γέννηση μιας ιδέας που το 2004 έγινε πράξη.
Από τότε μέχρι σήμερα, παρά την κρίση, τις δυσκολίες και τα προβλήματα, το σκηνικό δεν έχει αλλάξει:Γυναίκες έρχονται και πίνουν τον καφέ τους, λένε τα νέα τους, γελούν, συζητούν, μπορεί να "πουν και το φλιτζάνι", σίγουρα όμως χαλαρώνουν και βρίσκουν μια διέξοδο.
"Εδώ οι περισσότερες είμαστε πια φίλες, μοιραζόμαστε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε αλλά και τις χαρές μας και εκφραζόμαστε με το δικό μας τρόπο, σε ένα περιβάλλον οικείο και φιλικό" επισημαίνει η κα. Παπαδοπούλου.
Ο χώρος -μετρημένων τετραγωνικών -θυμίζει την εικόνα του καφενείου που έχει εντυπωθεί στη μνήμη του καθενός αλλά στη "γυναικεία" του έκδοση! Το χρώμα είναι διάχυτο, στα τραπέζια υπάρχουν βάζα με λουλούδια, στολίδια και μικρά μπολ με αμύγδαλα. Φωτογραφίες και εικόνες που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, επιτραπέζια παιχνίδια και χριστουγεννιάτικη διακόσμηση.
Είναι το στέκι, σε μια γειτονιά της Ηλιούπολης, που επισκέπτονται σχεδόν καθημερινά οι κυρίες της περιοχής και όχι μόνο, για να "ξεσκάσουν" αλλά και να δουν η μια την άλλη.
Είναι το μέρος που οι κυρίες αυτές θα μιλήσουν με το δικό τους κώδικα, θα νιώσουν άνετα και θα εκφραστούν πιο απελευθερωμένα. Αρκεί να περάσει κανείς την πόρτα και γίνεται σχεδόν αυτόματα μέρος μιας παρέας που γελά δυνατά, απλώνει το χέρι, δίνει κουράγιο, διαφωνεί, συμφωνεί, κατανοεί, λυγίζει και ανασκουμπώνεται, έτσι όπως μόνο οι γυναίκες ξέρουν...