Της είπαν να αλλάξει το επίθετό της κι εκείνη απλώς αφαίρεσε ένα γράμμα από το μικρό της όνομα. Της είπαν να κόψει τη μύτη της κι εκείνη τους αγνόησε. Η Μπάρμπρα Στράιζαντ ήθελε να κάνει τα πράγματα με το δικό της, αυθεντικό τρόπο και μάλλον αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να επιτύχεις μια καριέρα που αριθμεί δύο Όσκαρ, οχτώ Grammy, πέντε Emmy και μία υποψηφιότητα για Tony. Η ιστορία της μοιάζει να είναι η πιο θριαμβευτική περίπτωση εκδίκησης σε όλη τη showbiz. Στο λευκό και μοσχοαναθρεμμένο κόσμο των '50s, η Μπάρμπαρα Τζόαν Στράιζαντ είναι η νεαρή, άσχημη, αταίριαστη που κάθε κίνησή της αντιμετωπίζεται με αμφιβολία. Το κορίτσι που τραγουδάει στα νεοϋορκέζικα νάιτ κλαμπ και στην τηλεόραση με τα ελαφρώς αλλήθωρα μάτια του, την άσχημη μύτη και τα ρούχα από καταστήματα second hand, με την έρρινη φωνή και τη βαριά προφορά του Μπρούκλιν. Αυτό το success story είναι η αντεπίθεση κάθε κοριτσιού που ζει στη σκιά και την απομόνωση.
Η αγάπη της για την υποκριτική αλλά και -τη δεύτερη επιλογή της- το τραγούδι μοιάζει να είναι η αντίδρασή της στο πόσο αόρατη νιώθει στο οικογενειακό της περιβάλλον. Ο πατέρας της πεθαίνει όταν εκείνη είναι μόλις 15 μηνών. Η μητέρα της, τραγουδίστρια που είχε εγκαταλείψει την προοπτική μιας μεγάλης καριέρας, δεν έχει ποτέ έναν καλό λόγο για τη μικρή Μπάρμπαρα. Ποτέ δεν την προστατεύει από τα προσβλητικά σχόλια του πατριού της, που την αποκαλεί άσχημη, αλλά και από τα πειράγματα των συμμαθητών της που τη φωνάζουν «περίεργη πάπια». Ούτε η ίδια έχει ποτέ ενθαρρυντικά σχόλια για την κόρη της. Ακόμα και στις μεγαλύτερες επιτυχίες της της λέει ότι ήταν απλά καλή. Η μόνη έκφραση ενθουσιασμού που θα επιτρέψει στον εαυτό της είναι όταν το Μάιο του 1963 η Μπάρμπρα της τηλεφωνεί για να της πει πως θα τραγουδήσει για τον Κένεντι στο Λευκό Οίκο. «Στο σπίτι μου ένιωθα ξένη. Με θυμάμαι συνέχεια να τρώω όρθια πάνω από την κατσαρόλα. Ακόμα και το Σάββατο δεν καθόμαστε γύρω από το οικογενειακό τραπέζι», θα πει σε συνέντευξη. «Ήμαστε πολύ φτωχοί. Θυμάμαι τη μοναδική κούκλα μου την είχα φτιάξει από ένα μπουκάλι».
Στα 14α γενέθλιά της, το 1956, η Μπάρμπαρα παρακολουθεί στο θέατρο Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Ταυτίζεται με την Εβραία συνομήλική της ηρωίδα και αρχίζει μαθήματα υποκριτικής. Στα τέλη της δεκαετίας του '50 αρχίζει να τραγουδάει σε νάιτ κλαμπ στη Νέα Υόρκη. Σε αυτούς τους χώρους που αγκαλιάζουν τους «παράξενους ταλαντούχους» μεταμορφώνεται στη Σταχτοπούτα από το Μπρούκλιν. Πίσω από το ντεμπούτο της βρίσκεται ο ηθοποιός Μπάρι Ντένεν, ο maitre de cérémonie στην ταινία Καμπαρέ που θα της μάθει πολλά πράγματα για το τραγούδι και θα τη βάλει να τραγουδήσει μεγάλες επιτυχίες όπως το Cry me a River και τοWhen the Sun Comes Out. Στην πρώτη τους φιλική έξοδο η Μπάρμπαρα βομβαρδίζει τον Μπάρι με ερωτήσεις. Πώς ήταν να έχει υπηρέτρια; Η πισίνα του; Τι αυτοκίνητα είχε ο πατέρας του;
ΆΓΡΥΠΝΗ ΣΤΟ ΓΚΡΙΝΟΥΙΤΣ ΒΙΛΑΤΖ
Ο illustrator Μπομπ Σούλενμπεργκ τη βάφει σαν σταρ του Χόλιγουντ στα '30s, τη ντύνει με λαμπερές ρετρό τουαλέτες και η Στράιζαντ γίνεται η αγαπημένη των γκέι θαμώνων. Ο Ντένεν την πείθει να συμμετάσχει στο διαγωνισμό ταλέντων του διάσημου γκέι μπαρ Lion -εκεί η Μπάρμπαρα γίνεται Μπάρμπρα- τον οποίο και κερδίζει. Ο Ντένεν συνεχίζει να φροντίζει το στάιλινγκ και τα φωνητικά της και οργανώνει το ντεμπούτο της στο φημισμένο υπόγειο καμπαρέ Bon Soir. Εκείνη μετακομίζει στο διαμέρισμα του bisexual Ντένεν στο Βίλατζ και ζει μαζί του έναν αταίριαστο έρωτα. Η σχέση τους λήγει όταν μια Παραμονή Πρωτοχρονιάς τον πιάνει στο κρεβάτι με έναν Αφροαμερικανό. «Νόμιζε ότι τον είχε αλλάξει. Είχε σκεφτεί ακόμα και το γάμο. Για όλη την υπόλοιπη ζωή της θα ζει με την εικόνα του Ντένεν και του εραστή του στο μυαλό της», γράφει ο Γουίλιαμ Τζ. Μαν στη νέα βιογραφία Hello Gorgeous: Becoming Barbra Streisand.
Οι live εμφανίσεις της στα κλαμπ και στην τηλεόραση στις αρχές της δεκαετίας του '60 την κάνουν όλο και πιο γνωστή. Παρ' όλα αυτά ο διάσημος παραγωγός του Μπρόντγουεϊ Ντέιβιντ Μέρικ βρίσκει την Μπάρμπρα «πολύ άσχημη» για το μικρό κωμικό ρόλο της Εβραίας γραμματέα στο Ι Can Get it for you Wholesale. Τελικά καταφέρνει να είναι στην οντισιόν, να κλέψει την παράσταση και να πάρει το ρόλο. Εκεί θα γνωριστεί με το μετέπειτα άνδρα της Έλιοτ Γκουλντ. Η όλο και αυξανόμενη φήμη της θα της δώσει το διάσημο ρόλο της Φάνι Μπράις στο μιούζικαλ Funny Girl τo 1964 στο Μπρόντγουεϊ, ενώ τον προηγούμενο χρόνο έχει υπογράψει τον πρώτο δίσκο της με τίτλο The Barbra Streisand Album. Θα ακολουθήσουν άλλοι 49. Το '63 θα παντρευτούν με τον Έλιοτ. Τα ήθη της εποχής δεν συγχωρούν τη συγκατοίκηση των ανύπαντρων ζευγαριών και η Μπάρμπρα είναι πια μια ανερχόμενη σταρ που λαμβάνει υπόψη της την κοινή γνώμη. Με τον Γκουλντ ζουν σε ένα πολύ μικρό διαμέρισμα. Η Μπάρμπρα είχε τα χρήματα για να ζουν σε κάτι καλύτερο όμως, όπως η ίδια είχε εξηγήσει σε ένα δημοσιογράφο, δεν ήθελε μέσες λύσεις. Θα έμενε σε αυτή την ποντικότρυπα μέχρι να μπορούσε να αγοράσει ένα διώροφο ρετιρέ. Με την πρεμιέρα του μιούζικαλ Funny Girl το 1964 -τέσσερα χρόνια μετά θα πρωταγωνιστήσει και στην κινηματογραφική μεταφορά του- η φήμη της Μπάρμπρα απογειώνεται. Στο Funny Girl τραγουδάει δύο από τις διασημότερες επιτυχίες της, το People και το Don't Rain on my Parade. Η επιτυχία θα την κάνει νευρωτική, καχύποπτη και ευαίσθητη στην κριτική. «Αν δεν της άρεσε το χρώμα του χαλιού, έπρεπε οπωσδήποτε να αλλάξει. Η Στράιζαντ αποκτάει τον τίτλο που της συγχωρεί κάθε ιδιοτροπία. Γίνεται τελειομανής», γράφει ο Γουίλιαμ Τζ. Μαν. Η επιτυχία του Γκουλντ δεν είναι ανάλογη της δικής της και αυτό προκαλεί τριγμούς στη σχέση τους. Το χειμώνα του 1966 αποκτάει το γιο της Τζέισον Γκουλντ. Λίγους μήνες πριν βρίσκεται στην πρεμιέρα του μιούζικαλ Funny Girl που έχει μεταφερθεί στο West End στο Λονδίνο. «Ήμουν πολύ αναστατωμένη. Ένιωθα την ατμόσφαιρα παράξενη. Ο κόσμος με κοιτούσε και εκνευριζόμουν. Όταν κατέβηκα από τη σκηνή η φίλη μου και παραγωγός Κις Κόρμαν μου ψιθύρισε: "Είσαι έγκυος". Ήμουν τόσο απορροφημένη από την παράσταση που ξέχασα πως περίμενα τα αποτελέσματα του τεστ εγκυμοσύνης». Μετά το τέλος της παράστασης στα παρασκήνια μπορούσε πια να χαλαρώσει και να ζήσει τη χαρά της. «Ο ενθουσιασμός εκείνης της νύχτας με όλους να μου δίνουν συγχαρητήρια για την παράσταση κι έγω να χαίρομαι για το πολύτιμο μυστικό μου ήταν μια μοναδική στιγμή στη ζωή μου».
Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΚΤΙΒΙΣΤΡΙΑ
Ούτε το παιδί καταφέρνει να διορθώσει το ρήγμα στη σχέση τους. Μέχρι το 1969 ο τζόγος και οι εξωσυζυγικές σχέσεις του Γκουλντ τους απομακρύνουν ακόμα περισσότερο και χωρίζουν. «Ήμουν πολύ νέος και ήταν πολύ νέα. Πήγαμε μαζί όσο πιο μακριά μπορούσαμε», θα σχολιάσει χρόνια αργότερα ο Γκουλντ. Σχεδόν για δύο δεκαετίες, το '60 και το '70, η Στράιζαντ κυκλοφορεί ένα με δύο άλμπουμ κάθε χρόνο με σημαντικότερα το My Name is Barbra και το The Way we Were από την ομώνυμη ταινία. Παράλληλα έρχονται και επιτυχημένες ταινίες όπως το Hello Dolly, On a Clear Day you Can See Forever. Το 1974 γνωρίζει το hair stylist και μετέπειτα παραγωγό του Χόλιγουντ Τζον Πίτερς όταν της φτιάχνει τις περούκες για την ταινία For Pete's Sake. Σύντομα θα συζήσουν αλλά όταν ο Πίτερς της κάνει πρόταση γάμου εκείνη αρνείται και χωρίζουν το 1980. Ο Πίτερς θα περιγράψει τον εαυτό του σαν τον Πυγμαλίωνα στη σχέση τους.
Η έκρηξη στο Τσέρνομπιλ το 1986 γίνεται η αφορμή για την ακτιβίστρια Στράιζαντ να εκφραστεί και να ενώσει τις δυνάμεις της με άλλους καλλιτέχνες στη μάχη κατά της πυρηνικής ενέργειας. Φανατική Δημοκρατική, γίνεται προσωπική φίλη του Κλίντον και στηρίζει οικονομικά το κόμμα. Η μεγαλύτερη επιρροή στην πολιτική συνείδηση της Μπάρμπρα είναι ο νεκρός πατέρας της. Ένας αυθεντικός ανθρωπιστής, καθηγητής σε γυμνάσιο, που κάποτε έγραψε μια μελέτη για το πώς μπορούμε να διδάξουμε λογοτεχνία στους φυλακισμένους. «Δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω. Ούτε η μητέρα μου μιλούσε πολύ γι' αυτόν. Είχε όμως μια φοβερή επιρροή πάνω μου. Σήμερα πια νιώθω ότι είμαι η κόρη του πατέρα μου, η προέκτασή του», θα πει. Το 1988 θα συνδεθεί με τον Ντον Τζόνσον και θα ηχογραφήσουν μαζί το single Till I Loved you. Το Σεπτέμβριο του 1993, ύστερα από τριάντα χρόνια καριέρας, η Μπάρμπρα Στράιζαντ ανακοινώνει την πρώτη συναυλία της. Όλα αυτά τα χρόνια υποφέρει από έναν ιδιότυπο φόβο για τους συναυλιακούς χώρους. Οι δύο αρχικά προγραμματισμένες εμφανίσεις της γίνονται περιοδεία -το Time τη χαρακτηρίζει γεγονός του αιώνα. Τα εισιτήρια εξαντλούνται σε λιγότερο από μία ώρα. Το 1998 παντρεύεται το βραβευμένο με Όσκαρ ηθοποιό Τζέιμς Μπρόλιν. Οι δυο τους σήμερα ζουν στο πολυτελές σπίτι της Στράιζαντ στο Λος Άντζελες αποφεύγοντας τις πρεμιέρες και τα κοσμικά γεγονότα. «Γιατί να θέλω να φωτογραφηθώ μπροστά από μια διαφήμιση; Δεν θέλω, τελείωσε», δήλωσε πρόσφατα στους δημοσιογράφους. Φήμες πάντως θέλουν τη Στράιζαντ να είναι μία από τις πιο δύσκολες σταρ. Λέγεται πως στα ξενοδοχεία απαγορεύει στο προσωπικό να την κοιτάζει στα μάτια και απαιτεί οι πετσέτες να έχουν την αγαπημένη της ροδακινί απόχρωση. «Κάθε φορά που δημοσιεύεται μια νέα βιογραφία τροφοδοτεί τις φήμες που ήδη κυκλοφορούν», είπε πρόσφατα. «Με κάνουν να φαίνομαι σαν αυτή την ντίβα με την οποία δεν έχω καμία σχέση. Με ενοχλεί γιατί σε όλη μου τη ζωή πίστευα πως η αλήθεια είναι πιο ενδιαφέρουσα από το ψέμα». Η ίδια προς το παρόν έχει δημοσιεύσει μόνο ένα βιβλίο αφιερωμένο στο τελευταίο πάθος της, το ντιζάιν. Ίσως το επόμενο να είναι μια αυτοβιογραφία; «Ξεκίνησα πριν από χρόνια να γράφω κάποια κεφάλαια αλλά σταμάτησα. Με ενδιαφέρουν άλλα πράγματα». Όσο για το μυστικό της επιτυχίας της είναι η πίστη στον εαυτό της. Χρόνια πριν άλλωστε το είχε πει: «Θα ήταν θαυμάσιο να κερδίσω βραβεία, να γίνω πλούσια, να βλέπω το όνομά μου στη μαρκίζα. Αισθάνομαι ότι όλα αυτά θα συμβούν».
Η βιογραφία Hello Gorgeous: Becoming Barbra Streisand κυκλοφορεί από τις εκδ. Houghton Mifflin Harcourt