Η σημαντική ποιήτρια της μεταπολεμικής γενιάς, μεταφράστρια και δοκιμιογράφος, Λύντια Στεφάνου, «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών.
Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1944 με δημοσιεύσεις στα περιοδικά «Νεανική Φωνή» και «Παλμός και τέσσερα χρόνια μετά κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική συλλογή της με τίτλο «Ποιήματα».
Βραβεύτηκε όχι για την ποίησή της, στην οποία συνδύαζε το λυρικό στοιχείο με τη θεωρητική σκέψη, αποτέλεσμα του πνευματικού της υπόβαθρου στη θεωρία της λογοτεχνίας, αλλά για τα δοκίμιά της. Τιμήθηκε το 1973 με το Β' Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου για τη μελέτη της «Το πρόβλημα της μεθόδου στη μελέτη της ποίησης» (Κάλβος) και το 1994 με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής για το «Γενικά και ειδικά για την ποίηση» (Σοκόλη-Κουλεδάκη).
Γεννημένη το 1927 στην Αθήνα, τελείωσε τη Σχολή Ρυθμικής και Ορχηστικής Τέχνης της Κούλας Πράτσικα, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το ελληνοαμερικανικό κολέγιο Pierce και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Σύζυγος του διπλωμάτη αλλά και ποιητή και μέλους της εκδοτικής ομάδας του πρωτοποριακού περιοδικού «Τετράδιο», Αλέξη Στεφάνου, ταξίδεψε στην Ιερουσαλήμ, την Αγκυρα, τη Λευκωσία, τη Σόφια, τη Γενεύη, το Λονδίνο, την Καμπέρα κ.ά.
Η Λύντια Στεφάνου υπήρξε ιδρύτρια της ιστορικής γκαλερί «Μέρλιν» και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, στα διοικητικά συμβούλια της οποίας συμμετείχε κατά καιρούς. Η κηδεία της θα γίνει σημεραστις 12 το μεσημέρι, στο Α' Νεκροταφείο.