Ο αυξημένος οπτικός ρεαλισμός των ταινιών 3D υποτίθεται ότι χαρίζει στους θεατές μια πιο ζωντανή και αληθοφανή εμπειρία. Ωστόσο, ψυχολόγοι στις Ηνωμένες Πολιτείες διαπίστωσαν ότι η νέα τεχνολογία δεν προσφέρει εντονότερες συναισθηματικές αντιδράσεις.
«Τόσο το 2D όσο και το 3D είναι εξίσου αποτελεσματικά στην πρόκληση συναισθηματικών αποκρίσεων, κάτι που ίσως σημαίνει ότι τα επιπλέον έξοδα που απαιτεί η παραγωγή ταινιών 3D δεν προσφέρει κάτι περισσότερο πέρα από έναν νεωτερισμό» λέει η Σίλα Κράουελ, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα.
Τα αποτελέσματα του σχετικά μεγάλου πειράματος, συνεχίζει η ερευνήτρια «ίσως είναι καλή είδηση για τους ανθρώπους που προτιμούν να μη φορούν ειδικά γυαλιά ή να πληρώνουν περισσότερο για να βλέπουν αυτές τις ταινίες».
Το πραγματικό ενδιαφέρον της ερευνητικής ομάδας δεν ήταν οι εξελίξεις στην τεχνολογία του κινηματογράφου, αλλά η χρήση ταινιών και βίντεο σε μελέτες ψυχολογίας που εξετάζουν το συναίσθημα. Η αρχική υποψία ήταν ότι τα βίντεο 3D θα συγκινούσαν περισσότερο τους νεαρούς εθελοντές τέτοιων πειραμάτων, λόγω της μεγαλύτερης εξοικείωσής τους με την τεχνολογία.
Η υπόθεση όμως δεν επιβεβαιώθηκε. Οι ερευνητές εξέτασαν τη συναισθηματική κατάσταση 408 εθελοντών μετρώντας τις μεταβολές στην εφίδρωση των χεριών, το ρυθμό της αναπνοής και τους καρδιακούς παλμούς.
Οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν πεντάλεπτα αποσπάσματα, δισδιάστατα ή τρισδιάστατα, από τέσσερις ταινίες: «My Bloody Valentine» (φόβος), «Despicable Me» (τέρψη), «Tangled» (λύπη) και «Polar Express» (ενθουσιασμός).
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι το 3D δεν παρουσιάζει αξιοσημείωτες διαφορές σε σχέση με το 2D όσον αφορά τη συγκίνηση των θεατών, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην ανοιχτή επιθεώρηση PLUS ONE.
Η μόνη σημαντική διαφορά που καταγράφηκε ήταν η αυξημένη εφίδρωση στη διάρκεια μιας συναρπαστικής στιγμής στην τρισδιάστατη βερσιόν του «Polar Express». Αυτό ίσως οφείλεται στην «ιδιαίτερα υψηλή ποιότητα» και την «μεγαλύτερη ποικιλία τρισδιάστατων εφέ» σε σχέση με τις άλλες ταινίες.
Η δεύτερη σημαντική διαπίστωση ήταν ότι οι διαφορές των εθελοντών όσον αφορά τα επίπεδα άγχους και άλλες παραμέτρους της προσωπικότητας δεν σχετίζονταν με διαφορετικές φυσιολογικές ή ψυχολογικές αντιδράσεις στο 3D.
Με άλλα λόγια, η προσωπικότητα δεν δείχνει να παίζει ρόλο στο αν ο θεατής συγκινείται περισσότερο στο τρισδιάστατο σινεμά.
«Τόσο το 2D όσο και το 3D είναι εξίσου αποτελεσματικά στην πρόκληση συναισθηματικών αποκρίσεων, κάτι που ίσως σημαίνει ότι τα επιπλέον έξοδα που απαιτεί η παραγωγή ταινιών 3D δεν προσφέρει κάτι περισσότερο πέρα από έναν νεωτερισμό» λέει η Σίλα Κράουελ, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα.
Τα αποτελέσματα του σχετικά μεγάλου πειράματος, συνεχίζει η ερευνήτρια «ίσως είναι καλή είδηση για τους ανθρώπους που προτιμούν να μη φορούν ειδικά γυαλιά ή να πληρώνουν περισσότερο για να βλέπουν αυτές τις ταινίες».
Το πραγματικό ενδιαφέρον της ερευνητικής ομάδας δεν ήταν οι εξελίξεις στην τεχνολογία του κινηματογράφου, αλλά η χρήση ταινιών και βίντεο σε μελέτες ψυχολογίας που εξετάζουν το συναίσθημα. Η αρχική υποψία ήταν ότι τα βίντεο 3D θα συγκινούσαν περισσότερο τους νεαρούς εθελοντές τέτοιων πειραμάτων, λόγω της μεγαλύτερης εξοικείωσής τους με την τεχνολογία.
Η υπόθεση όμως δεν επιβεβαιώθηκε. Οι ερευνητές εξέτασαν τη συναισθηματική κατάσταση 408 εθελοντών μετρώντας τις μεταβολές στην εφίδρωση των χεριών, το ρυθμό της αναπνοής και τους καρδιακούς παλμούς.
Οι συμμετέχοντες παρακολούθησαν πεντάλεπτα αποσπάσματα, δισδιάστατα ή τρισδιάστατα, από τέσσερις ταινίες: «My Bloody Valentine» (φόβος), «Despicable Me» (τέρψη), «Tangled» (λύπη) και «Polar Express» (ενθουσιασμός).
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι το 3D δεν παρουσιάζει αξιοσημείωτες διαφορές σε σχέση με το 2D όσον αφορά τη συγκίνηση των θεατών, αναφέρει η ερευνητική ομάδα στην ανοιχτή επιθεώρηση PLUS ONE.
Η μόνη σημαντική διαφορά που καταγράφηκε ήταν η αυξημένη εφίδρωση στη διάρκεια μιας συναρπαστικής στιγμής στην τρισδιάστατη βερσιόν του «Polar Express». Αυτό ίσως οφείλεται στην «ιδιαίτερα υψηλή ποιότητα» και την «μεγαλύτερη ποικιλία τρισδιάστατων εφέ» σε σχέση με τις άλλες ταινίες.
Η δεύτερη σημαντική διαπίστωση ήταν ότι οι διαφορές των εθελοντών όσον αφορά τα επίπεδα άγχους και άλλες παραμέτρους της προσωπικότητας δεν σχετίζονταν με διαφορετικές φυσιολογικές ή ψυχολογικές αντιδράσεις στο 3D.
Με άλλα λόγια, η προσωπικότητα δεν δείχνει να παίζει ρόλο στο αν ο θεατής συγκινείται περισσότερο στο τρισδιάστατο σινεμά.
.jpg)
.jpg)
.webp)