Ο ήλιος, το καλό φαγητό, τα γραφικά χωριά, οι παραλίες, η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, τα Ελγίνεια γλυπτά και η συζήτηση που άνοιξε γύρω από την επιστροφή τους. Ολα αυτά περιλαμβάνονται στο άκρως συναισθηματικό άρθρο της Αμερικανίδας δημοσιογράφου που ουσιαστικά καταγράφει ένα δικό της, βιωματικό ταξίδι στη Νάξο και μεταφέρει στους αναγνώστες την αίσθηση της αιγαιοπελαγίτικης ομορφιάς, έτσι ώστε εκείνη την ένιωσε.
Ο τίτλος του άρθρου είναι: «Ξεφλουδίζοντας τα στρώματα της Νάξου» και στο κείμενό της κάνει ιδιαίτερη μνεία στους κατοίκους του νησιού που κρατούν μια έντονη χροιά αυθεντικότητας, απόλυτα ενταγμένης στην ατόφια ομορφιά της φύσης και της θάλασσας.
Οπως γράφει χαρακτηριστικά: « Το σούρουπο περπατήσαμε ένα μονοπάτι κατά μήκος του ρεύματος το οποίο συνδυάζει Πάνω Ποταμιά και Κάτω Ποταμιά , δύο χωριά στο πιο εύφορο κομμάτι της Νάξου. Ενώ τα περισσότερα από τα άλλα κυκλαδίτικα νησιά είναι τόσο ξηρά, η Νάξος καλύπτεται από κατάφυτες κοιλάδες και τα ορεινά χωριά περιβάλλονται από συστάδες ασβεστωμένων σπιτιών. Βρίσκεται, σαν τοπίο του Bruegel».
Ο τίτλος του άρθρου είναι: «Ξεφλουδίζοντας τα στρώματα της Νάξου» και στο κείμενό της κάνει ιδιαίτερη μνεία στους κατοίκους του νησιού που κρατούν μια έντονη χροιά αυθεντικότητας, απόλυτα ενταγμένης στην ατόφια ομορφιά της φύσης και της θάλασσας.
Οπως γράφει χαρακτηριστικά: « Το σούρουπο περπατήσαμε ένα μονοπάτι κατά μήκος του ρεύματος το οποίο συνδυάζει Πάνω Ποταμιά και Κάτω Ποταμιά , δύο χωριά στο πιο εύφορο κομμάτι της Νάξου. Ενώ τα περισσότερα από τα άλλα κυκλαδίτικα νησιά είναι τόσο ξηρά, η Νάξος καλύπτεται από κατάφυτες κοιλάδες και τα ορεινά χωριά περιβάλλονται από συστάδες ασβεστωμένων σπιτιών. Βρίσκεται, σαν τοπίο του Bruegel».