Δεν συμβαίνει κάθε μέρα να γίνεται ακτινογραφία στα λείψανα ενός αρχαίου Έλληνα πολεμιστή του 4ου π.Χ. αιώνα, όταν όμως συμβεί, επιφυλάσσει εκπλήξεις.
Την ευκαιρία έδωσε ο Έλληνας καθηγητής και διευθυντής της Σχολής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Adelphi της Νέας Υόρκης κ. Αναγνώστης Αγελαράκης, ο οποίος μετέφερε υπό μορφή δανείου φυσικά και με άδεια της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας τα λείψανα του αρχαίου πολεμιστή στο Εβραϊκό Ιατρικό Κέντρο του Λονγκ Αϊλαντ προκειμένου να εξετασθούν. Το ερώτημα ήταν, πώς αυτός ο άνδρας είχε κατορθώσει να επιζήσει από ένα σοβαρό τραύμα, που υπέστη κατά τη διάρκεια μιας μάχης.
Συγκεκριμένα ένα χάλκινο βέλος είχε τρυπήσει την αριστερή ωλένη του πολεμιστή (το ένα από τα δύο μακρά οστά του πήχυ του χεριού) και παρέμεινε εκεί ως τον θάνατό του, πολλά χρόνια αργότερα. Σύμφωνα με την ακτινολόγο του Ιατρικού Κέντρου, που έκανε την ακτινογραφία στα οστά δρ. Ελίζ Κούπερσμιθ οι αρχαίοι έλληνες χειρουργοί ήταν αδύνατον να αφαιρέσουν το βέλος, επειδή θα προξενούσαν μεγαλύτερη ζημιά στο τραύμα. Κι αυτό, γιατί όπως έδειξε η ακτινογραφία θα έπρεπε να τραβήξουν το αγκυλωτό στοιχείο του βέλους, που είχε παραμείνει στο χέρι του άτυχου πολεμιστή. Αυτό μάλιστα ήταν κάτι, που «θα μπορούσε να μην έχουν παρατηρήσει με γυμνό μάτι», όπως σημειώνει η ίδια.
«Πρόκειται για ένα εύρημα πιο σπάνιο κι από διαμάντι» αναφέρει εξάλλου ο κ. Αγελαράκης. Σύμφωνα με τον ίδιο τα οστά είχαν βρεθεί σε έναν τάφο που ανασκάφηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 στην Βόρεια Ελλάδα και όπως εκτιμούν οι ειδικοί ο πολεμιστής είχε πληγωθεί στα χρόνια του Φιλίππου Β ', πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας εξάλλου τα οστά θα επιστρέψουν στο Μουσείο Καβάλας.
Η εξέταση των οστών όμως προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, καθώς η κυρία Αρτζι Αγελαράκη, σύζυγος του καθηγητή και μέλος επίσης της πανεπιστημιακής σχολής με την συνεργασία μιας δευτεροετούς φοιτήτριας, της Κίμπερλι Λομπάρντι αποκατέστησαν σχεδιαστικά το πρόσωπο του πολεμιστή με βάση το κρανίο του. Όπως λέει η ίδια ο πολεμιστής έζησε «παρέα» με το βέλος ως την ηλικία των 58 – 62 ετών ενώ ο πόνος που του προκαλούσε ήταν παρόμοιος μιας βλάβης στον καρπιαίο σωλήνα. Η φροντίδα που του δόθηκε και η διατήρηση του τραύματος καθαρού υπήρξαν αποφασιστικοί παράγοντες για την επιβίωσή του.
Να σημειωθεί εξάλλου ότι ο καθηγητής κ. Αγελαράκης εκ Κρήτης ορμώμενος, την οποία επισκέπτεται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο έχει πραγματοποιήσει πολλές μελέτες σε αρχαία λείψανα με πρώτη τον εντοπισμό της αρχαιότερης κρανιακής, χειρουργικής επέμβασης στην Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε στα αρχαία Άβδηρα της Θράκης στα τέλη του 7ου π.Χ. αιώνα και μάλιστα με επιτυχία! Είναι συνεργάτης πολλών ελλήνων αρχαιολόγων, όπως του καθηγητή κ. Νίκου Σταμπολίδη, ο οποίος ανασκάπτει την αρχαία Ελεύθερνα και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια την νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας, λείψανα από ταφές της οποίας εξετάζει ο κ. Αγελαράκης.
Την ευκαιρία έδωσε ο Έλληνας καθηγητής και διευθυντής της Σχολής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Adelphi της Νέας Υόρκης κ. Αναγνώστης Αγελαράκης, ο οποίος μετέφερε υπό μορφή δανείου φυσικά και με άδεια της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας τα λείψανα του αρχαίου πολεμιστή στο Εβραϊκό Ιατρικό Κέντρο του Λονγκ Αϊλαντ προκειμένου να εξετασθούν. Το ερώτημα ήταν, πώς αυτός ο άνδρας είχε κατορθώσει να επιζήσει από ένα σοβαρό τραύμα, που υπέστη κατά τη διάρκεια μιας μάχης.
Συγκεκριμένα ένα χάλκινο βέλος είχε τρυπήσει την αριστερή ωλένη του πολεμιστή (το ένα από τα δύο μακρά οστά του πήχυ του χεριού) και παρέμεινε εκεί ως τον θάνατό του, πολλά χρόνια αργότερα. Σύμφωνα με την ακτινολόγο του Ιατρικού Κέντρου, που έκανε την ακτινογραφία στα οστά δρ. Ελίζ Κούπερσμιθ οι αρχαίοι έλληνες χειρουργοί ήταν αδύνατον να αφαιρέσουν το βέλος, επειδή θα προξενούσαν μεγαλύτερη ζημιά στο τραύμα. Κι αυτό, γιατί όπως έδειξε η ακτινογραφία θα έπρεπε να τραβήξουν το αγκυλωτό στοιχείο του βέλους, που είχε παραμείνει στο χέρι του άτυχου πολεμιστή. Αυτό μάλιστα ήταν κάτι, που «θα μπορούσε να μην έχουν παρατηρήσει με γυμνό μάτι», όπως σημειώνει η ίδια.
«Πρόκειται για ένα εύρημα πιο σπάνιο κι από διαμάντι» αναφέρει εξάλλου ο κ. Αγελαράκης. Σύμφωνα με τον ίδιο τα οστά είχαν βρεθεί σε έναν τάφο που ανασκάφηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 στην Βόρεια Ελλάδα και όπως εκτιμούν οι ειδικοί ο πολεμιστής είχε πληγωθεί στα χρόνια του Φιλίππου Β ', πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μετά την ολοκλήρωση της έρευνας εξάλλου τα οστά θα επιστρέψουν στο Μουσείο Καβάλας.
Η εξέταση των οστών όμως προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, καθώς η κυρία Αρτζι Αγελαράκη, σύζυγος του καθηγητή και μέλος επίσης της πανεπιστημιακής σχολής με την συνεργασία μιας δευτεροετούς φοιτήτριας, της Κίμπερλι Λομπάρντι αποκατέστησαν σχεδιαστικά το πρόσωπο του πολεμιστή με βάση το κρανίο του. Όπως λέει η ίδια ο πολεμιστής έζησε «παρέα» με το βέλος ως την ηλικία των 58 – 62 ετών ενώ ο πόνος που του προκαλούσε ήταν παρόμοιος μιας βλάβης στον καρπιαίο σωλήνα. Η φροντίδα που του δόθηκε και η διατήρηση του τραύματος καθαρού υπήρξαν αποφασιστικοί παράγοντες για την επιβίωσή του.
Να σημειωθεί εξάλλου ότι ο καθηγητής κ. Αγελαράκης εκ Κρήτης ορμώμενος, την οποία επισκέπτεται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο έχει πραγματοποιήσει πολλές μελέτες σε αρχαία λείψανα με πρώτη τον εντοπισμό της αρχαιότερης κρανιακής, χειρουργικής επέμβασης στην Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε στα αρχαία Άβδηρα της Θράκης στα τέλη του 7ου π.Χ. αιώνα και μάλιστα με επιτυχία! Είναι συνεργάτης πολλών ελλήνων αρχαιολόγων, όπως του καθηγητή κ. Νίκου Σταμπολίδη, ο οποίος ανασκάπτει την αρχαία Ελεύθερνα και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια την νεκρόπολη της Ορθής Πέτρας, λείψανα από ταφές της οποίας εξετάζει ο κ. Αγελαράκης.