Κράτησε μυστικό το ρόλο της στο πλευρό του Χίτλερ ακόμα και από τον σύζυγό της. Τελικά, στα 95 της αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή της: Η Μαργκότ Βολκ ήταν μια από τις 15 κοπέλες που εργάστηκαν ως "δοκιμάστριες φαγητού" του Χίτλερ.
Η ίδια θυμάται ότι τα γεύματα ήταν υπέροχα, ωστόσο "κάθε μέρα φοβόμασταν ότι θα είναι το τελευταίο μας" λέει.
Η 24χρονη τότε Βολκ ήταν υποχρεωμένη να δοκιμάζει το φαγητό που προοριζόταν για τον Χίτλερ και την φίλη του Έυα Μπράουν, προκειμένου να τους προφυλάξουν από τυχόν δηλητηρίαση.
"Ο Χίτλερ είχε την ψύχωση ότι οι Βρετανοί ήθελαν να τον δηλητηριάσουν - γι' αυτό είχε 15 κοπέλες που δοκίμαζαν το φαγητό του, πριν σερβιριστεί σε εκείνον" λέει η Βελκ.
Και προσθέτει: "Ήταν χορτοφάγος. Δεν έφαγε ποτέ κρέας όσο δούλευα για εκείνον".
Όπως θυμάται η 95χρονη σήμερα γυναίκα, οι πιατέλες ήταν γεμάτες λαχανικά, σπαράγγια, σάλτσες, ζυμαρικά και εξωτικά φρούτα.
"Το φαγητό ήταν εξαιρετικό. Είχαμε όμως στο μυαλό μας αυτές τις φήμες περί δηλητηρίασης και δεν μπορούσαμε να το ευχαριστηθούμε. Κάθε μέρα πιστεύαμε ότι θα είναι το τελευταίο μας γεύμα" διηγείται.
![Margot Woelk was one of 15 young women who sampled Hitler's food to make sure it wasn’t poisoned before it was served to the Nazi leader.]( "Margot Woelk was one of 15 young women who sampled Hitler's food to make sure it wasn’t poisoned before it was served to the Nazi leader.")
Η ιστορία της χήρας σήμερα Βολκ αποκαλύπτει τον τρόμο, τον πόνο και την παράνοια που έζησαν πολλοί άνθρωποι και από τις δύο πλευρές κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ίδια είχε κρατήσει κρυφό το μυστικό αυτό, λόγω της ντροπής που ένιωθε αλλά και του φόβου τυχόν δίωξής της επειδή συνεργάστηκε με τους Ναζί, παρόλο που υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε ποτέ μέλος του κόμματος.
Είχε αρνηθεί να γίνει μέλος της ναζιστικής νεολαίας, ενώ ο πατέρας της είχε αρνηθεί να προσχωρήσει στους Ναζί.
Όπως διηγείται, εγκατέλειψε το διαμέρισμά της στο Βερολίνο τον χειμώνα του 1941 για να σωθεί από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων και μετακόμισε -μαζί με τον σύζυγός της- σε συγγενείς της σε ένα χωριό της Ανατολικής Πρωσσίας (σημερινή Πολωνία).
Σε κοντινή απόσταση ήταν εγκατεστημένο το αρχηγείο Ανατολικού Μετώπου του Χίτλερ – "η Σπηλιά του Λύκου".
Όπως λέει, η ίδια αναγκάστηκε να εργαστεί επί δυόμιση χρόνια ως δοκιμάστρια του Χίτλερ, τον οποίο δεν είδε ποτέ από κοντά.
![Woelk shows an old photo album with a picture of herself taken around 1939 or 1940.]( "Woelk shows an old photo album with a picture of herself taken around 1939 or 1940.")
Στις 20 Ιουλίου 1944, η Βολκ βρισκόταν κοντά στο αρχηγείο όταν εξερράγη η βόμβα στο σπίτι του συνταγματάρχη Κλάους βον Στάουφενμπεργ.
Αμέσως μετά κάποιος φώναξε: "Ο Χίτλερ είναι νεκρός!". Αλλά η απόπειρα δολοφονίας είχε αποτύχει.
"Γλίτωσε με μερικές γρατζουνιές" δήλωσε η Βολκ. "Μας φύλασσαν σαν ζώα σε κλουβί" θα πεί για τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας μετά την απόπειρα.
Όταν Σοβιετικός στρατός πλησίαζε ένας υπολοχαγός της φώναξε: "Φύγε, μακριά!" Την έβαλε σε ένα τραίνο για το Βερολίνο και της έσωσε την ζωή, καθώς αργότερα έμαθε πως οι υπόλοιπες κοπέλες δολοφονήθηκαν από τους σοβιετικούς στρατιώτες.
Η ίδια θυμάται ότι τα γεύματα ήταν υπέροχα, ωστόσο "κάθε μέρα φοβόμασταν ότι θα είναι το τελευταίο μας" λέει.
Η 24χρονη τότε Βολκ ήταν υποχρεωμένη να δοκιμάζει το φαγητό που προοριζόταν για τον Χίτλερ και την φίλη του Έυα Μπράουν, προκειμένου να τους προφυλάξουν από τυχόν δηλητηρίαση.
"Ο Χίτλερ είχε την ψύχωση ότι οι Βρετανοί ήθελαν να τον δηλητηριάσουν - γι' αυτό είχε 15 κοπέλες που δοκίμαζαν το φαγητό του, πριν σερβιριστεί σε εκείνον" λέει η Βελκ.
Και προσθέτει: "Ήταν χορτοφάγος. Δεν έφαγε ποτέ κρέας όσο δούλευα για εκείνον".
Όπως θυμάται η 95χρονη σήμερα γυναίκα, οι πιατέλες ήταν γεμάτες λαχανικά, σπαράγγια, σάλτσες, ζυμαρικά και εξωτικά φρούτα.
"Το φαγητό ήταν εξαιρετικό. Είχαμε όμως στο μυαλό μας αυτές τις φήμες περί δηλητηρίασης και δεν μπορούσαμε να το ευχαριστηθούμε. Κάθε μέρα πιστεύαμε ότι θα είναι το τελευταίο μας γεύμα" διηγείται.
Η ιστορία της χήρας σήμερα Βολκ αποκαλύπτει τον τρόμο, τον πόνο και την παράνοια που έζησαν πολλοί άνθρωποι και από τις δύο πλευρές κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ίδια είχε κρατήσει κρυφό το μυστικό αυτό, λόγω της ντροπής που ένιωθε αλλά και του φόβου τυχόν δίωξής της επειδή συνεργάστηκε με τους Ναζί, παρόλο που υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε ποτέ μέλος του κόμματος.
Είχε αρνηθεί να γίνει μέλος της ναζιστικής νεολαίας, ενώ ο πατέρας της είχε αρνηθεί να προσχωρήσει στους Ναζί.
Όπως διηγείται, εγκατέλειψε το διαμέρισμά της στο Βερολίνο τον χειμώνα του 1941 για να σωθεί από τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων και μετακόμισε -μαζί με τον σύζυγός της- σε συγγενείς της σε ένα χωριό της Ανατολικής Πρωσσίας (σημερινή Πολωνία).
Σε κοντινή απόσταση ήταν εγκατεστημένο το αρχηγείο Ανατολικού Μετώπου του Χίτλερ – "η Σπηλιά του Λύκου".
Όπως λέει, η ίδια αναγκάστηκε να εργαστεί επί δυόμιση χρόνια ως δοκιμάστρια του Χίτλερ, τον οποίο δεν είδε ποτέ από κοντά.
Στις 20 Ιουλίου 1944, η Βολκ βρισκόταν κοντά στο αρχηγείο όταν εξερράγη η βόμβα στο σπίτι του συνταγματάρχη Κλάους βον Στάουφενμπεργ.
Αμέσως μετά κάποιος φώναξε: "Ο Χίτλερ είναι νεκρός!". Αλλά η απόπειρα δολοφονίας είχε αποτύχει.
"Γλίτωσε με μερικές γρατζουνιές" δήλωσε η Βολκ. "Μας φύλασσαν σαν ζώα σε κλουβί" θα πεί για τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας μετά την απόπειρα.
Όταν Σοβιετικός στρατός πλησίαζε ένας υπολοχαγός της φώναξε: "Φύγε, μακριά!" Την έβαλε σε ένα τραίνο για το Βερολίνο και της έσωσε την ζωή, καθώς αργότερα έμαθε πως οι υπόλοιπες κοπέλες δολοφονήθηκαν από τους σοβιετικούς στρατιώτες.